Ο τρελός καλόγερος απ' τη Καππαδοκία ήρθε κάποια νύχτα στην αγρύπνια μας. Στάχτη στα γένια στάχτη στα μαλλιά και μια φωτίτσα ζωντανή στο κούτελο. Ω μη κοιμάστε, ω μη νυστάζετε. Θά 'ρθει καιρός και για την άγια νύστα.
Όταν πεινάσει το παιδί, χορτάσει το σκουλήκι, όταν τα φίδια ρίξουνε φαρμάκι στα νερά, τότες η γης θ' ανοίξει να φανερωθώ, θα με γνωρίσεις και θα σε γνωρίσω, στου πηγαδιού την άκρη θ' ανταμώσουμε και θ' ανεβούμε συντροφιά την ανηφόρα. Τότες η γης θ' ανοίξει να φανερωθώ. θα με γνωρίσεις και θα σε γνωρίσω. Ω μη κοιμάστε, ω μη νυστάζετε.
Αιώνες μακρινοί και θεοσκότεινοι, στη ρίζα του βουνού σε κάποια πέτρα, κρυφά μαστόρευα και φύλαγα για σένα το ράσο, το ραβδί και το ταγάρι.
Ο τρελός καλόγερος απ' τη Καππαδοκία ήρθε κάποια νύχτα στην αγρύπνια μας. Στάχτη στα γένια στάχτη στα μαλλιά και μια φωτούλα ζωντανή στο κούτελο. Ω μη κοιμάστε, ω μη νυστάζετε.
και η φινλανδική μετάφραση: Munkki
Hullu munkki Kappadokiasta tuli jonain iltana unettomuuteemme. Harmaata parrassa harmaata tukassa ja pikku liekki elävä otsassa. Oi älkää nukkuko oi älkää väsykö. Tulee aika myös pyhälle väsymykselle.
Kun näkee nälkää lapsi, ruokkii matoa, kun käärmeet heittävät myrkkyä veteen, silloin maa aukeaa ilmestyäkseni tunnet minut ja tunnen sinut, lähteen reunalla tapaamme ja nousemme yhdessä sillä hetkellä. Silloin maa aukeaa ilmestyäkseni tunnet minut ja tunnen sinut. Oi älkää nukkuko, oi älkää väsykö.
Aikoina kaukaisina ja synkänpimeinä vuoren juurella jollain kivellä, hallitsin ja vahdin sinulle papinkaapua, sauvaa ja reppua.
Hullu munkki Kappadokiasta tuli jonain iltana unettomuuteemme. Harmaata parrassa harmaata tukassa ja pikku liekki elävä otsassa. Oi älkää nukkuko oi älkää väsykö. Tulee aika myös pyhälle väsymykselle.
Για να ΑΚΟΥΣΕΤΕ κι εσείς, "ΟΤΙ" φτάνει στ' αυτιά μου...
Μην φοβάστε, ΤΙΠΟΤΑ!
Πέρασε κι ένας ΜΑΝΑΒΗΣ, με λαχανικά!
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, έχουμε τόσα χορταράκια... στους αγρούς!
"Η κοιλιά, παραθύρια, δεν έχει, έλεγε η μάννα μου! Ίσα- ίσα, να δουλεύει το κορμί! Να μην αδειάσει η ΨΥΧΗ, φρόντισε!" έλεγε... το λέω κι εγώ, εφόσον... η κόρη, τελικά, θα την μοιάσει την μάνα, όσο κι αν θέλει να το αποφύγει!
Χορός σε 11/8
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Από το θεατρικό έργο
"Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του Λουίτζι Πιραντέλλο. Ανέβηκε στο θέατρο
Αθηνών από τον Δημήτρη Μυράτ (1961 - 62).
***
Κρατούμενο για την ανατολή Πέμπτης.
Βγήκα πολύ εκτός.
